6. Nana

Om half negen lopen we naar de receptie en daar is ook onze gids, genaamd Nana en voor de eerste keer in Azië hebben we een vrouwelijke gids. Hoe leuk is dat! Ze neemt eerst de tijd om de dag door te nemen en af te stemmen met onze wensen. Ook niet verkeerd.  We gaan eerst door het centrum want daar waren we gisteren vanwege de regen nog niet geweest. Ze wijst ons op Franse invloeden  en koloniale gebouwen en we lopen over een Franse brug. Daarna vraagt ze of we een ritje willen maken op een bamboetreintje. K denkt meteen aan een vaag toeristisch gebeuren en M is enthousiast, dus gaan we dat doen.

Op een achteraf plekje is treinrail ooit van Thailand naar Pnom Penh neergelegd. Deze wordt niet meer gebruikt behalve als attractie. We kijken waar det rein vandaan moet komen en Nana wijst ons op twee mannen die bezig zijn om twee Assen met wielen op de rails te leggen en daarna een bamboe onderstel plaatsen op die assen en een motor aansluiten. Neem plaats zegt Anna en zo geschiedt. We rijden dwars door de rijstvelden en zitten lekker in de zon en voelen de wind. Na een kwartiertje stoppen we bij een halte vol kraampjes met kleding en souvenirs. We drinken een cola en Nana neemt ons mee naar een steenfabriekje en legt uit hoe dat werkt. Daarna zien we dat ons treintje weer opgebouwd wordt en kunnen we terug. 

We stoppen bij een markt waar rijst in bamboestokken wordt gekookt en verkocht als snack. Nana neemt ons ook mee naar een boeddha tempel met monniken, ze weet een adresje waar rijstwijn wordt gemaakt en daarna moeten we ook een kleinschalig fabriekje zien waar rijstpapier wordt gemaakt, zeer intensief en bedoeld om loempia’s in te rollen.

Tijd voor lunch? Nana brengt ons naar een Aziatisch Europees koloniaal eethuisje en dirigeert ons op het balkon. ‘Ze hebben hier lekkere smoothies’ zegt ze. Verder is er genoeg keus. Eet smakelijk! Dat doen we. Na een half uur slaat het weer ineens om en worden alle sluizen opengezet. Flinke tropische bui die blijft hangen en wat een water komt er naar beneden in zeer korte tijd, alles staat blank. Het middagprogramma passen moeten we aanpassen, eerst terug naar hotel om op te frissen en als de regen minder wordt maken we een nieuw programma zegt Nana.

We gaan lekker op bed liggen en Casa de Papel bekijken op Netflix terwijl de regen blijft stromen. Aan het einde van de middag gaan we naar een koffiehuis en vertelt Nana iets over de geschiedenis van haar land. Ze vertelt over de verschrikkingen van Pol Pot, de Killing  Fields van Cambodja en dat het land nu 20 jaar vrede heeft. De mensen hebben het beter maar volledige vrijheid is er niet. Ze vertelt over haar familie en de deportatie naar Battamblang en dat ze gericht is op een goede toekomst van haar land.

We zijn onder de indruk van haar verhalen en nemen afscheid van haar. We nemen een biertje om te klinken op onze bevoorrechte situatie in Nederland in een trendy eethuisje, uiteraard aangeraden door Nana.