Back to the jungle

Dag 20: Back to the jungle

De dame van het reisbureau vond het jammer voor ons dat er maar één nacht beschikbaar is in Jatiluwih. ‘Het is echt wat anders en ontzettend leuk om in een tent te overnachten’. We hebben geen vergelijkingsmateriaal maar zijn wel fervente kampeerders natuurlijk. ‘Jullie zullen er heerlijk van genieten’. ‘Okay, laten we het maar doen.’ zeiden we in Nederland toen we onze reis samenstelden uit allerlei bouwstenen. ‘We zien het wel, ze hebben 4 sterren gekregen dus het zal wel in orde zijn’.

Maar eerst gaan we vandaag naar de Barongdans. We hebben al Javaanse dansers gezien en nu gaan we naar een Balinese dansvoorstelling. Er is een gamelan orkest, een mooie enscenering en er wordt uitstekend gespeeld. We zien prachtige mensen in mooie kleding en een afwisselend verhaal. Niemand weet overigens wat Barong betekent maar het heeft te maken met het masker met een mythologische betekenis. Het verhaal gaat over goed en kwaad en aan het einde komen er Krisdansers en die steken zichzelf helemaal lek in opwindende muziek. Het is een boeiend uur.

Onze gids van gisteren bedanken we met een lekker kopi koffie bij een bakker in Tabanan. Ze hebben ook heerlijke donuts en die doen we erbij. Lijnen doen we weer in Nederland. We praten met Gede over familie en over ceremonieën die elke dag wel ergens op Bali gehouden worden. Wegen worden dan afgezet en daarom was hij vanmorgen wat later dan anders. Hij voelt zich er een beetje schuldig voor. Hij wil het heel graag ons naar de zin maken.

Hij rijdt ons naar Jatiluwih en dat is in het binnenland van Bali, ongeveer in het midden. Als we het apenbos gepasseerd zijn moeten we entreekaartjes kopen om het dorpje binnen te mogen rijden, dat heeft te maken met Unesco en werelderfgoed zegt Gede. Toch is het absoluut niet druk of toeristisch hier. Het is erg heuvelachtig en de weg is niet best, het lijken wel Sumatra. We rijden naar boven en dan houdt de weg op en is er niets te zien behalve een bord dat hier de ecolodge is. Opeens verschijnen er twee jongedames die ons begroeten en de bagage willen. Ze nemen de koffers spontaan op het hoofd en lopen het kleine pad af. Veel plezier zegt Gede, morgen ben ik er weer om 9 uur. Wij lopen de dames achterna die er flink de pas inzetten. Het gaat heuveltje op en heuveltje af en dan zien we ‘in the middle of nowhere’ een aantal tenten die allemaal op palen zijn gebouwd. Tent 7 is voor ons en de dames laten zien waar alles ligt, ze tonen ons de klamboe, de zaklampen en laten zien hoe we de tent solide moeten sluiten en dat soort zaken. Waar zijn we nu toch in beland? M zegt dat ze één jungle wel genoeg vindt en dat ze graag dit had geweten. K zegt dat hij dit ook niet verwacht had. De bewolking neemt toe en het begint ook nog te regenen. We glibberen naar de receptie en checken in en gebruiken meteen de lunch. Er zijn vandaag twee tenten bezet en de andere mensen komen straks. Na de lunch gaan we met paraplu op een glibberwandeling maken naar het dorpje Jatiluwih. Een half uur heen en anderhalf uur terug. We kunnen in het dorpje ook iemand bellen om ons terug te brengen. Het dorpje zelf stelt niet zoveel voor, veel kippenboeren en kleine winkeltjes. De rijstvelden zijn verschrikkelijk mooi om te zien, ondanks de zware bewolking. Misschien morgenvroeg nog even terug met Gede als de zon schijnt. De chauffeur die ons terugbrengt scheurt ons in korte tijd naar de ecolodge. Het is een van de eigenaars en hij kan meteen even kijken hoe het erbij staat. Tijdens het diner maken we kennis met twee andere Nederlanders, ze hebben de tent naast ons. We wisselen de reiservaringen uit bij de open haard. Het heeft wel wat om hier te zijn. In het donker glibberen we met onze zaklampen en paraplu naar onze tent, doen alles solide dicht en horen de geluiden van de jungle van Bali. We vallen snel in slaap en dromen over het uitzicht morgenvroeg.